kadm
Encyklopedia PWN
minerał, heksagonalna odmiana polimorficzna siarczku cynku ZnS, mniej trwała i mniej w przyrodzie rozpowszechniona od sfalerytu;
stopy, których gł. składnikiem jest złoto, a dodatkami stopowymi gł. miedź, ponadto srebro, platyna, pallad, nikiel, cynk i kadm.
nazwa techn. siarczku kadmu (kadmu siarczek) CdS;
absorbenty neutronów, pochłaniacze neutronów,
pierwiastki chem., których jądra silnie pochłaniają neutrony termiczne (neutrony o energii odpowiadającej energii ruchu cieplnego cząstek w warunkach normalnych, tj. o energii 0,01–0,1 eV);
m. w Japonii, w północnej części wyspy Honsiu, w prefekturze Fukushima, w centrum kotliny Aizu.
akumulator niklowo-kadmowy, ogniwo niklowo-kadmowe,
ogniwo galwaniczne odwracalne (akumulator elektr.), w którym elektrodą ujemną jest kadm, dodatnią tlenek wodorotlenek niklu NiO(OH) (wprasowany w płytkę niklową), a elektrolitem 20-procentowy roztwór wodorotlenku potasu (a.n.-k. jest akumulatorem zasadowym);
